Groene Hardloop Zoeterwoude 2018

Op een avond, drie weken geleden zaten Liselotte en ik op de bank. Ze vertelde over haar ambassadeurschap voor 'de Groene Hardloop', een hardloop-evenement in Zoeterwoude. Als ambassadrice had ze de taak om de awareness voor het evenement te boosten door flyeren en kletsen. Als goede partner besloot ik toe te zeggen om ook mee te doen aan het evenement. Ik had de afstand van 11,4 km al meerdere malen gelopen zonder problemen en zou hoe dan ook aanwezig zijn bij de GHL, dus waarom niet ook deelnemen?!


De Groene Hardloop wordt jaarlijks in het laatste weekend van september georganiseerd door 'IJsclub Zoeterwoude'. Volgens de organisatie bestellen ze elk jaar goed weer voor de deelnemers en dat leek dit jaar prima gelukt. Het parcours start en finisht op de IJsbaan en loopt zuidwaarts via Gelderswoude en Weipoort weer terug naar Zoeterwoude. 

De tijd en trainingen gingen voorbij. Ik probeerde door middel van intervaltrainingen wat meer snelheid te ontwikkelen, zodat ik tijdens mijn eerste wedstrijd niet al te traag zou zijn. Wat ik me bij 'sneller' voor moest stellen, geen idee. In de laatste trainingsweek heb ik een duurloop van 16 km gelopen en nog een intervaltraining met twee lange intervallen. Tijdens deze laatste training liep ik mijn record op de 5 km en dat gaf een goed gevoel. Nog een paar dagen rust en het zou 30 september zijn, de dag van de wedstrijd. 

Wedstrijdverslag Groene Hardloop 11,4 km 2018

Een uur voor aanvang van de wedstrijd arriveerden we bij Landijsbaan 'Veld 11' waar de sfeer gemoedelijk was. Het weer was zoals gezegd heerlijk met een lekker zonnetje en een temperatuur van 17 graden Celsius. Na het inschrijven en in ontvangst nemen van ons startnummer was het tijd voor Liselotte om warm te lopen. Zelf had ik besloten om mijn warming-up te integreren in de wedstrijd door 'niet te hard van start te gaan' en achteraan te starten. Met name het achteraan starten was achteraf geen goed idee. 

Mijn start werd sowieso een amateuristische vertoning. Ik had aangenomen dat er zou worden afgeteld vanaf tien seconden, zoals ik als toeschouwer vaak had horen gebeuren. Bij de Groene Hardloop werd echter vanaf drie seconden afgeteld waardoor ik op het moment supreme nog met mijn telefoon in mijn hand stond, op start moest drukken, en daarna de mobiel in het krappe, speciaal daarvoor bestemde zakje, moest zien te proppen. Toen dat achter de rug was en ik mijn tempo gevonden had, bleek dat er tegen de verwachtingen in een hoop langzamere renners waren. Die zou ik dus moeten inhalen in mijn zoektocht naar een loper of groepje dat 'mijn snelheid' liep. Hier ben ik ongeveer een kilometer mee bezig geweest tot ik achter een dame terecht kwam. Ingrid, bleek later, liep een heel constant tempo van 4:35 en was ook lekker mensen aan het inhalen. Ik besloot derhalve met haar mee te lopen wat lekker ging tot kilometer vijf. Toen ik na een kort praatje aanbood om voorop te lopen bleek ik automatisch ook te versnellen en bij kilometer zes kreeg ik een nieuwe rode lap gepresenteerd. 

Bij Gelderswoude draaide het parcours van de wind en ik besloot nog iets te versnellen met een groepje van drie lopers in het vizier. Deze versnelling bleek achteraf best tegen te vallen en het groepje kwam amper dichterbij wat een demotiverend effect had. Met een hartslag van 190 bpm was ik al een halve kilometer boven mijn omslagpunt aan het lopen. Toen het parcours met een krappe bocht tegen de wind in draaide, besloot ik zo hard mogelijk het waterpunt voorbij te lopen en met een 'de dood of de gladiolen' actie de laatste meters naar het groepje te dichten. Inmiddels liep ik al zo lang een te hoge hartslag dat ik aan moest sluiten om even op adem te komen. We passeerden kilometermarkering negen en 10 waar ik de route weer begon te herkennen van eerdere trainingen met Liselotte. 

Terwijl mijn hartslag weer onder controle was begon ik me te bezinnen op een plan om deze race uit te lopen. We hadden nog een kleine anderhalve kilometer voor de boeg en voor me werd overlegd door (correct me if I'm wrong) Aniek Honsbeek en haar 'haas' Harry Went. Klaarblijkelijk was ik niet de enige die nog een versnelling wilde doorvoeren. Aniek versnelde en werd gevolgd door 'meneer X'. Ik vond dat op dat moment niet genoeg en ik besloot voorbij te gaan en het tempo te verhogen. Ook ik werd door 'X' achtervolgd en 400 meter voor de finish besloot ik hem voorbij te laten omdat mijn benen in de fik stonden.

Bij het oplopen van de IJsbaan zag ik Liselotte en dit gaf me een flinke impuls om toch mijn zwaarbevochten positie weer terug te pakken. Ik bedacht dat ik op eigen kracht naar deze meneer was toe gelopen en dat het zonde zou zijn om nu niet alles op alles te zetten. Ik perste alles uit mijn lichaam wat er nog in zat en sprintte langs de meneer om voor hem te finishen. De hartslagmeter zou bevestigen dat het ook echt niet sneller kon met een score van 201 bpm op de finishlijn. Uitslagen zijn te vinden op de website van IJsclub Zoeterwoude. Met een 14e plaats heb ik mijn top 20 ambitie waargemaakt. 

Tempoanalyse van mijn wedstrijd. 

Grafiek hartslag afgezet tegen tempo. 

Liselotte en ik, klaar voor de start.